Stadsdichters

Ommen heeft zijn eigen stadsdichters. In principe wordt elke twee jaar een stadsdichter en een junior stadsdichter gekozen. Zij schrijven gedichten en dragen deze voor tijdens speciale gelegenheden. De stadsdichters van dit moment zijn Maxine Overweel en Brechtje van Dijk (junior). Zij vervullen hun functie tot 31 december 2024.

Het (junior) stadsdichterschap is een erefunctie. De stadsdichter schrijft gedichten over de stad en de gebeurtenissen die daar plaatsvinden. De (junior) stadsdichter van Ommen verwoordt, met respect voor de inwoners van Ommen, op een ludieke en kritische wijze de actuele situatie in Ommen.

Ook organisaties kunnen de (junior) stadsdichter vragen een inspirerend gedicht te schrijven bij een bijzondere gebeurtenis. Maar als de (junior) stadsdichter zelf geïnspireerd raakt, kan hij/zij ook op eigen initiatief de pen ter hand nemen.

Van de (junior) stadsdichter wordt verwacht dat hij/zij minimaal vijf gedichten per jaar schrijft. Hiervoor wordt een vergoeding verleend van € 500 per jaar.

De (junior) stadsdichter wordt jaarlijks uitgenodigd voor de landelijke Stadsdichtersdag.

Gedichten van de stadsdichters in 2023

gelegen langs de vecht
door de rivier verbonden
natuur nog ongerept
puur en ongeschonden

iets wat menig mens herkennen zal
de sluis bij Vechterweerd
als poort van het Vechtdal
geroemd en geëerd

de Vechtanjer in bloei
in de regio te bewonderen
symbool voor samenwerking en groei
deze bloem doet ons verwonderen

Dalfsen biedt vanuit de Stokte
wijds uitzicht over het platteland
een ervaring die menig glimlach ontlokte
voor jong en oud erg amusant

kasteel Rechteren met zijn rijke geschiedenis
in zijn geheel behouden
zijn culturele erfenis
van buitenaf goed te aanschouwen

landhuis Vilsteren met recht uniek
Een herkenningspunt voor velen
zoveel te bewonderen in mijn optiek
een bezoek dat niet snel vervelen

Ommen door natuur omgeven
met zijn haven in de stad
de omgeving doet men opleven
hier beleeft men altijd wat

Hardenberg, groots in renovatie
historische tegenslagen gehad
bleef werken aan wederopbouw en realisatie
tegenwoordig een indrukwekkende stad

stilstaan bij onze omgeving
parels vind men overal
ik neem je mee in mijn beleving
uit mijn voorliefde voor het Vechtdal

Maxine Overweel

overhaast vertrokken
angstig en onder dwang
het leven uitgetrokken
verjaagd en doodsbang

een mensonterend pad afgelegd
geen minuut zonder zorgen
vechten voor bestaansrecht
zonder zicht op de dag van morgen

eindelijk kwam het bericht
vrede leek ophanden zijnde
een sprankje hoop bracht licht
aan de oorlog kwam een einde

nabestaanden van hen die niet waren bezweken
de verschrikking hadden doorstaan
hopend op een teken
hoe het hun dierbaren was vergaan

de hel overleeft
maar alles verloren
verschikkingen beleeft
die het hart doorboren

als een schim terugkerend
naar een voorgaand leven
elke stap confronterend
zichtbaar wat is achtergebleven

tussen de bakstenen muren
gevuld met eigen dromen
wonen nu onbekende figuren
het eigen huis ontnomen

genageld aan de grond
opnieuw een klap te incasseren als zout in een open wond
geen haven om naar terug te keren

Maxine Overweel

Vandaag herdenken wij het leed
Hen die vrede boven alles stelden
omdat men nooit vergeet
wij eren onze helden

Zij maakten het verschil
stonden op, boden verzet
tegen de vijand ’s wil
Zovele levens gered

Levend van uur tot uur
Vol angst en zorgen
Veiligheid onder vuur
Geen enkele hoop op morgen
Neergeslagen en gebroken

Geen vorm van veiligheid
Eenzaam en ondergedoken
Hopend op een eind

Een einde aan de oorlog
Een sprankje veiligheid
Vrij van verraad en bedrog
een leven zonder strijd

een wereld in tweestrijd
veroorzaakt door het kwaad
een meedogenloos beleid
gevoed door blinde haat

strijders, soldaten
zij streden voor de mensheid
hun leven achtergelaten
voor vrede en vrijheid

een schild dat standhield
tegen gevaar dat alsmaar groeit
tegen dreiging die alsmaar aanhield
onbaatzuchtig en onvermoeid

uit respect voor zij die zijn gevallen
voor de offers voor onze vrijheid
zijn wij hier vandaag allen
uit diepe dankbaarheid

Maxine Overweel

Landerijen groen bedekt
iets dat wellicht idyllisch lijkt
Weilanden uitgestrekt
tot zover het zicht reikt

In de omgeving
boerderijen verspreid
de eerste vorm van samenleving
in een vervlogen tijd

Levend van de opbrengst van het land
werd een bestaan gerealiseerd
Zo kwam een dorp tot stand
zoals geschiedenis ons leert

De Vecht, omgeven door vruchtbare grond
waarop vee graasde en men graan kon verbouwen
deed het dorp dat ontstond
ontwikkelen en ontvouwen

In de wijde omtrek
werd het dorp een oversteek voor handelaren
Met herbergen als rustplek
gerealiseerd in de loop der jaren

De bouw van de kerk
kondigde opnieuw groei aan
Een belangrijke stap in dit tijdperk
in hoe onze stad is ontstaan

Handelslieden streken neer
vestigden zich rondom het kerkgebouw
In de dagen van weleer
belangrijk voor een stadsopbouw

Ommenaren zochten bescherming
tegen hen die in opstand kwamen
in nood om verdediging
kwam men tezamen

Bisschop Otto III vond de plek
waardevol vanuit strategisch oogpunt
hij ging met Ommenaren in gesprek
onderhandelingen leidden tot een hoogtepunt

overeenstemming werd bereikt omtrent plichten en rechten
een nieuwe fase brak aan
In het jaar 1248 ontving Ommen Stadsrechten
en zo is de stad Ommen ontstaan

Ter viering van deze gedenkwaardige gebeurtenis
Welke Ommen tot de stad van vandaag heeft gebracht
Dit moment uit de Ommer geschiedenis
Wordt vanavond muzikaal herdacht

Geschiedenis en herinneringen
Worden vanavond gepassioneerd
Door de orkesten van de Ommer muziekverenigingen
In dit gezamenlijk concert geëerd

Maxine Overweel

Een mens heeft niet veel nodig
behoeften zijn maar klein
Luxe is wellicht overbodig
maar een solide basis moet er zijn

Stromend water uit de kraan
om de dorst te stillen e
en snelle douche na het opstaan
wie zou dat niet willen

Een verwarmd huis
om in thuis te komen
een warm maal van het fornuis
om van de dag te bekomen

Een haven, een rustplek
waar de dag van je afglijdt
binnen je eigen vertrek
veiligheid en zekerheid

Geen mens zou moeten vrezen
eerste levensbehoeften zijn ieders recht
In een land als deze
heeft armoede geen bestaansrecht

Maxine Overweel

Lees gewoon wat meer
Let beter op teidens het schrijven.
Je groeit er vast wel overheen.
Je moet niet zo overdreiven.

Bij toetsen wat meer tijd.
Dan denken ze dat het wel goed zal komen.
Wat typex hier en daar
Foutloos schrijven in je dromen.

Een dichter met dislexy
Lezen gaat dan niet zo snel.
Ook spelen is niet mijn talent.
Maar dichten dat is kinderspel.

Brechtje van Dijk